می گویند لباس، تن پوشی برای پوشاندن بدن از سرما و گرماست و شخصیت اجتماعی است تا هر کسی چشم به اندام فرد نیاندازد.
اما اینجا لباسی است که همچون تمام لباس های محلی ایرانی ، نه لباس و چند متری پارچه ، که کتابی است از فرهنگ ها و فولکلور یک مکان. از سر تا پای این لباس سخن می گوید با تو که می بینی و می خوانی.
لباس محلی دزفول مانند تمام لباس های محلی ایرانی، تاریخ و آداب و رسومی را در دل خود نهفته است که واگویه های آن، داستان هایی است که از عهده شهرزاد قصه بر می آید.
و کپو، این زیبا از دلِ نخل که بیانگر دستان پرزحمت مردمان این دیار است و طرحِ عشق خودشان را در لابه لای بافت ها حک کرده اند تا آنرا دوستدارانش حس کنند.
این پست محصول مشترکی است از یک دوست ماکوگرامی که عکسها را گرفت و منِ دزفول گرامی که محتوای آنرا نوشتم تا دو دوست، از دو فرهنگ متفاوت، نگاهی نو به لباس محلی دزفول داشته باشیم.

تشکر می کنم از آقای اکبر رفاهی بابت عکاسهای زیبایشان

سیده الهام قاضی زاده