شنیده بودم که تنها ورشو سازی دزفول رو باید توی راسته‌ی آهنگرهای بازار قدیم پیدا کنم.
قبل از اینکه استیل یا همان فولاد ضد زنگ به صنعت راه پیدا بکنه، لهستانی‌ها به آلیاژی از روی، نیکل و مس دست پیدا کردند تا بتوانند ظروف و ابزار با کیفیت‌تری بسازند.
قنداق سازها [قنداق، قسمت انتهایی تفنگ هست که روی شانه قرار می‌گیره]، از مشاغلی بودند که با ورود این آلیاژ، به ورشوسازی گرویدند!
حجره رو پیدا کردم و نشستم تا با استاد رحمن گل که این هنر رو از دایی روحانی خودش حاج مهدی قنداق ساز یاد گرفته، گپ بزنیم که یکی از مشتری‌ها که شش ماه پیش قلیان جوزی سفارش داده بود اومد تا تحویل بگیره.
این شد که برق ظرافت هنر ورشوسازی چشمم رو گرفت.
موضوع حرفهامون رفت به سمت مُهر و نشان‌های ورشو سازی استاد که بیشتر از صد سال عمر داشت و از جزئیات قلیان جوزی و اعتبار آتش قلیان در زمانهای دور شنیدم.
از اینکه میشه قلیان جوزی فاخر رو بدون آتش و با عرق نعناء ناب چاق کرد و از کشیدنش لذت برد.
محمد اعجازی هستم
یک کوله گرد که به دنبال ناشناخته‌های ایران زمین با به راه سفر میگذارم.
معتقدم مسیر مهمتر از مقصد هست و سعی میکنم از مسیر لذت ببرم و نفس کشیدن رو برای حداقل یکنفر ساده تر کنم.
سه سال هست که راهنمای گردشگری هستم و پنج سال به تمرین کوهنوردی و یادگیری آن گذرانده ام.